Aşkın yıkıcı olmayan bir hali olduğunu sanmıyorum ama en yıkıcı halinden bahsedeceğim. Karşılıksız aşk.
Aşkı tanımlamam gerekirse bir akıldan arınma hali diyorum. Hislerimizin tamamen açık olduğu ve mantıklı düşünmeyi bıraktığımız o kısa süreli his çıkmazı. Bunları hissetmek bir yandan, birde karşılığı olmadığını anladığımız o anın yıkıcılığı var ki insan dayak yemiş gibi hissediyor.
Reddedilmek, ruhsal acıyla beraber fiziksel bir acı da verebiliyor. Kişinin bağlanma şekli, bağlandığı kişinin tutumu, çocukluk travmaları yaşadığı aşkı tamamen etkiliyor. Karşı tarafı ne kadar yükseğe koyduysa reddedildiğinde kendisi o kadar derin bir uçurumdan yuvarlanmaya başlıyor.
Reddedilmek bir yandan özgüven düşürerek kişiye kendini yetersiz hissettiriyor. Kendisinde var olan herhangi bir özelliğin karşı tarafın onu sevmesine engel olduğunu düşünerek kendini suçlama ve değiştirme çabasına giriyor.
Burada yapılması gerekenin, aşkın kişilerle değil ruhlarla ilişkili olduğunu fark etmek ve reddedilmenin ona kaybettirdiği tek şeyin bir sevgili olduğunu anlamak olduğunu düşünüyorum. Ayrıca reddedilmek ego kırıcı olduğu için kabullenme evresine geçişte zorluklar yaşanabilir. Kırılan egomuzu tatmin etmeye çalışırken karşı tarafı rahatsız etmediğimizden emin olmalıyız. İstenmemek sizi çirkin, karaktersiz, değersiz biri yapmaz. Herkese hitap etmemiz mümkün değildir. Aşk bireyleri tek başına ilgilendirir.
Herkes kendi duygusundan sorumludur. Bizim hissettiğimiz aşk sadece bizi ilgilendirir. Duygularımız karşı tarafı suçlamak için doğmadılar. Bizi belirli bir sürece hazırlıyorlar ve daha iyi bir sürüme ulaşmamız için yardımcı oluyorlar.
Aşk yıkarak dönüştüren bir akıldan arınma halidir aslında. Bir şeyleri tekrar inşa edebilmek için önce bir yıkım aşaması gerekir. Dayanılmaz bir yıkılma süreci olacağından kuşkum yok fakat daha yaratıcı bir zihne sahip olmaya hazırlanın.
Bir insanı sevmekle başlayacak her şey dediği şairin, işte ondan bahsediyorum. Tüm insanlığın simgesine dönüşecek o insan, yaptığınız her işi daha coşkulu yapmanıza yardımcı olacak. Aslında o insan yapmayacak bunu. O insanın vesile olduğu aşk duygusuyla yapacaksınız.
Ne tarafa bakacağınızı bilirseniz gördüğünüz şeyler hep güzel şeyler olacaktır. Yıkıcı bir aşkı yaratıcı bir zihne dönüştürmek sizin elinizde. Reddedilmek ilk başta düşük bir özgüven olarak geri dönse de sonradan daha özgüvenli olduğunuzu hissedeceksiniz. Yaptıklarımız, yapmadıklarımızdan daha az pişmanlık getirir. Bunun hafifliğiyle âşık olduğumuz insana değil, aşkımıza odaklanmaya başlayacağız.
Bu kolay bir süreç olmayacaktır eminim. Aşkın kolay olduğu nerede görülmüş?
Adına milyonlarca beste yapılmış, şiir yazılmış aşktan bahsediyoruz. Gözyaşı dökmek şart tabii. Yıkarak dönüştüren ve hayatın çok içinden olan bu duygu sizi daha iyi bir insana dönüştürecektir. Bakış açınız genişleyecek, kalbiniz hızlanacak, zevk almaya başlayacaksınız. Çiçekler bile daha farklı kokacak. Yeri gelecek âşık olmayı özleyeceksiniz.
Karşılıksız aşktan daha kötüsü aşkı özlemek sanırım. Âşık olma duygusunu yitirmiş bir insan öyle büyük bir boşluğa düşüyor ki tahmin edilemez.
Peki, bu aşk sonsuz bir şey mi? Hayır, değil. Biyolojik olarak baktığımızda sonsuz olması beklenemez zaten. Aşkı sevgiye dönüştürerek yıkımımızı tamamlıyoruz ve onu dönüştürüyoruz. Sevgiye dönüşen aşk, bizi de dönüştürüyor. Hem duygularımız tazeleniyor hem de kendimizin başka başka versiyonlarını görerek kendimizi keşfetmiş oluyoruz.
Kaliteli duygu değişimleri, kaliteli tepkiler doğurur. Aşkın zamanında sevgiye dönüşmesi gerekir ya da tamamen bitmelidir. Yoksa saplantılı, bağımlı bir hastaya evrilirsiniz. Yine aşkın tanımına uygun bir dönüşüm olabilir fakat sonuçları iyi olmaz.
Aşkınızın sizi daha iyi bir insan yapmak yerine sizi saplantılı bir hastaya dönüştürdüğünü düşünüyorsanız uzmanlardan bir yardım almak şart. Çoğu kişi aşkla hastalığı karıştırıyor ve kendisine de karşı tarafa da hayatı zindan edebiliyor. Hayat yeterince zorken insanlara hayatı daha da zorlaştırmanın bir anlamı olmamalı değil mi?
Aşkınızın sevgiye dönüştüğüne ve sizi iyileştirdiğine emin olun.
Sevgi iyileştirmek için yaratılmıştır.
Aşkı tanımlamam gerekirse bir akıldan arınma hali diyorum. Hislerimizin tamamen açık olduğu ve mantıklı düşünmeyi bıraktığımız o kısa süreli his çıkmazı. Bunları hissetmek bir yandan, birde karşılığı olmadığını anladığımız o anın yıkıcılığı var ki insan dayak yemiş gibi hissediyor.
Reddedilmek, ruhsal acıyla beraber fiziksel bir acı da verebiliyor. Kişinin bağlanma şekli, bağlandığı kişinin tutumu, çocukluk travmaları yaşadığı aşkı tamamen etkiliyor. Karşı tarafı ne kadar yükseğe koyduysa reddedildiğinde kendisi o kadar derin bir uçurumdan yuvarlanmaya başlıyor.
Reddedilmek bir yandan özgüven düşürerek kişiye kendini yetersiz hissettiriyor. Kendisinde var olan herhangi bir özelliğin karşı tarafın onu sevmesine engel olduğunu düşünerek kendini suçlama ve değiştirme çabasına giriyor.
Burada yapılması gerekenin, aşkın kişilerle değil ruhlarla ilişkili olduğunu fark etmek ve reddedilmenin ona kaybettirdiği tek şeyin bir sevgili olduğunu anlamak olduğunu düşünüyorum. Ayrıca reddedilmek ego kırıcı olduğu için kabullenme evresine geçişte zorluklar yaşanabilir. Kırılan egomuzu tatmin etmeye çalışırken karşı tarafı rahatsız etmediğimizden emin olmalıyız. İstenmemek sizi çirkin, karaktersiz, değersiz biri yapmaz. Herkese hitap etmemiz mümkün değildir. Aşk bireyleri tek başına ilgilendirir.
Herkes kendi duygusundan sorumludur. Bizim hissettiğimiz aşk sadece bizi ilgilendirir. Duygularımız karşı tarafı suçlamak için doğmadılar. Bizi belirli bir sürece hazırlıyorlar ve daha iyi bir sürüme ulaşmamız için yardımcı oluyorlar.
Aşk yıkarak dönüştüren bir akıldan arınma halidir aslında. Bir şeyleri tekrar inşa edebilmek için önce bir yıkım aşaması gerekir. Dayanılmaz bir yıkılma süreci olacağından kuşkum yok fakat daha yaratıcı bir zihne sahip olmaya hazırlanın.
Bir insanı sevmekle başlayacak her şey dediği şairin, işte ondan bahsediyorum. Tüm insanlığın simgesine dönüşecek o insan, yaptığınız her işi daha coşkulu yapmanıza yardımcı olacak. Aslında o insan yapmayacak bunu. O insanın vesile olduğu aşk duygusuyla yapacaksınız.
Ne tarafa bakacağınızı bilirseniz gördüğünüz şeyler hep güzel şeyler olacaktır. Yıkıcı bir aşkı yaratıcı bir zihne dönüştürmek sizin elinizde. Reddedilmek ilk başta düşük bir özgüven olarak geri dönse de sonradan daha özgüvenli olduğunuzu hissedeceksiniz. Yaptıklarımız, yapmadıklarımızdan daha az pişmanlık getirir. Bunun hafifliğiyle âşık olduğumuz insana değil, aşkımıza odaklanmaya başlayacağız.
Bu kolay bir süreç olmayacaktır eminim. Aşkın kolay olduğu nerede görülmüş?
Adına milyonlarca beste yapılmış, şiir yazılmış aşktan bahsediyoruz. Gözyaşı dökmek şart tabii. Yıkarak dönüştüren ve hayatın çok içinden olan bu duygu sizi daha iyi bir insana dönüştürecektir. Bakış açınız genişleyecek, kalbiniz hızlanacak, zevk almaya başlayacaksınız. Çiçekler bile daha farklı kokacak. Yeri gelecek âşık olmayı özleyeceksiniz.
Karşılıksız aşktan daha kötüsü aşkı özlemek sanırım. Âşık olma duygusunu yitirmiş bir insan öyle büyük bir boşluğa düşüyor ki tahmin edilemez.
Peki, bu aşk sonsuz bir şey mi? Hayır, değil. Biyolojik olarak baktığımızda sonsuz olması beklenemez zaten. Aşkı sevgiye dönüştürerek yıkımımızı tamamlıyoruz ve onu dönüştürüyoruz. Sevgiye dönüşen aşk, bizi de dönüştürüyor. Hem duygularımız tazeleniyor hem de kendimizin başka başka versiyonlarını görerek kendimizi keşfetmiş oluyoruz.
Kaliteli duygu değişimleri, kaliteli tepkiler doğurur. Aşkın zamanında sevgiye dönüşmesi gerekir ya da tamamen bitmelidir. Yoksa saplantılı, bağımlı bir hastaya evrilirsiniz. Yine aşkın tanımına uygun bir dönüşüm olabilir fakat sonuçları iyi olmaz.
Aşkınızın sizi daha iyi bir insan yapmak yerine sizi saplantılı bir hastaya dönüştürdüğünü düşünüyorsanız uzmanlardan bir yardım almak şart. Çoğu kişi aşkla hastalığı karıştırıyor ve kendisine de karşı tarafa da hayatı zindan edebiliyor. Hayat yeterince zorken insanlara hayatı daha da zorlaştırmanın bir anlamı olmamalı değil mi?
Aşkınızın sevgiye dönüştüğüne ve sizi iyileştirdiğine emin olun.
Sevgi iyileştirmek için yaratılmıştır.